Dat ze wist dat wat ze nu ervaarde niks met nu te maken had, maar alles met gebeurtenissen in het verleden. Dat zei ze. Dat dat er niet meer kan zijn, omdat het verleden weg is. Voegde ze eraan toe. Dat je het verleden dus niet kan veranderen. Verduidelijkte ze. En dat het verleden niet nu is. Dat wist ze zeker. En toen realiseerde ze zich dat ze míj –of all people- als coach in de arm genomen had… en dat er een grote kans was dat ik ook deze overtuigingen op zijn kop zou gaan zetten. Bij dezen.

Nee, ik ga je niet leren tijdreizen. Of… nah ja, in elk geval niet met een machine (of een vet coole auto). En dat je dan het winnende staatslot kunt kopen. En in het nu terugkomt met tien miljoen op je bank. I wish. En toch gaan we stiekem wél een beetje tijdreizen vandaag. Maar dan anders. Want de overtuiging dat het niet mogelijk is om het verleden te veranderen, is in my verre van humble opinion níks minder dan een gemiste kans. Zo…

Realiteit. Ik denk dat ik een jaar of vijf was toen ik me begon af te vragen wat dat eigenlijk is, realiteit. En wie dat eigenlijk bepaalde. Én waarom in hemelsnaam ik dat idee maar klakkeloos aan moest nemen. Ik heb mezelf in die tijd -en heel eerlijk: nog steeds met enige regelmaat (al was het alleen maar omdat ik twee kinderen heb die minimaal net zo vol verwondering –soms gemixed met verwarring- in het leven staan als ik) afgevraagd of mijn dromen net zo goed de realiteit zouden kunnen zijn (en mijn realiteit dus een droom) als andersom. Of dat ze gewoon één en hetzelfde zijn, maar slechts met een andere afspraak erover. De 2018-variant diende zich vorige week door mijn oudste zoon aan, die zich hardop afvroeg of het ooit mogelijk zou zijn een zó realiteitsgetrouwe virtual reality te maken dat niemand in die gecreëerde wereld zich er nog van bewust zou zijn dat het een virtuele variant is. En of –als het antwoord op die vraag ‘ja’ is- de kans bestaat dat wíj daar nú al inzitten, zonder het te weten. En of je het nog ‘niet echt’ kan noemen als je het als echt ervaart. Wich brought us back to the hamvraag, die ik me vroeger midden in de nacht –als de wereld om mij heen stil was, en ik dus luidruchtiger dan ooit- stelde: wat is dat überhaupt… “echt”? Wie bepaalt dat? Op basis waarvan? En is dat dé waarheid, of slechts een van de vele? Én ik kreeg ineens the imaginary friend van mijn jongste mannetje terug: Reginald. Je verzint het niet. En kom op: als ‘ie Reginald heet, dan móet ‘ie wel echt geweest zijn… het was voor hem in elk geval een tijd lang zijn allerbeste vriend.

Anyway. Realiteit. En oh ja: tijdreizen. In mijn beleving is het enige wat bepaalt of je iets echt mag noemen of niet, de consensus over de afspraken die we daarover hebben. En zoals de meer trouwe lezers weten, doe ik het niet zo lekker op consensus en afspraken. En zal ik je wat vertellen? Jij ook niet. Althans, je brein niet. Hersenen kennen namelijk helemaal geen verschil tussen fantasie en werkelijkheid. Niet tussen nu, vroeger en toekomst. Jouw hersenen pikken slechts het een en ander op, en reageren daarop op basis van wat ze al weten. Hersenen vinden alles echt. En hersenen vinden alles nu. Zo kun je in het nu een heftige emotie ervaren, die helemaal níks met het nu te maken heeft. Simpelweg omdat jouw hersenen reageren op een herinnering, een zintuiglijk detail, iets uit die imposante wat-weten-we-al-bibliotheek die je hersenen zijn… en koppelen daar in het nu een emotie aan, en een reactie. En het belangrijkste: een energie, met bijbehorende vibratie. En dus, leven je hersenen per definitie in het verleden (en doen op basis daarvan in het wilde weg aannames over het nu en de toekomst). Ik ga je niet nóg een keer vermoeien met alle details die ik nu weggelaten heb om een ellenlang verhaal voor de verandering eens überkort te maken, want dit is allemaal slechts een introductie tot wat ik eigenlijk wil zeggen: nee, het verleden veranderen is niet mogelijk (hoewel je wellicht wel feiten over het hoofd gezien hebt destijds, maar de keiharde feiten kun je inderdaad niet veranderen). Je kunt niet alsnog die verkeersboete betalen die je zeven jaar geleden had moeten betalen en de boete die je destijds gekregen hebt ongedaan maken… maar de energie van het verleden veranderen IS mogelijk. En dus het herscheppen van jouw nu én de toekomst ook.

Ik heb al eerder een blog geschreven over het leven in het verleden. En over wat er voor nodig is om jouw ‘realiteit’ van nu en morgen te veranderen: een shift in jouw vibratie. Als je iets anders wil creëren, zul je een andere energie moeten ZIJN. Zo eenvoudig is het. Echt. Dat kún je natuurlijk doen door het nu anders te gaan waarnemen en je nú al te gaan voelen zoals je je zou voelen als dat waar je naar verlangt zich aan zou dienen. Maar dat kun je ook doen door terug in de tijd te reizen. En de shift in energie dáár te maken. Verandert daarmee het verleden? Ja en nee. De acties die je hebt genomen zijn wellicht onveranderbaar, maar jouw beleving: dáár ligt de potentie. De betekenis die je aan omstandigheden, situaties en acties hebt gegeven: díe kun je veranderen! Welke informatie heb je destijds allemaal gemist, waar je je keuzes van nu vervolgens op baseert? Welke misinterpretaties heb jij allemaal gedaan, waardoor je nu steeds maar weer meer van hetzelfde blijft creëren? Op welk verleden is het verleden dat jij het verleden noemt eigenlijk gebaseerd (met andere woorden: hoeveel misinterpretaties zijn er al vooraf gegaan aan al die misinterpretaties van nu)? Ik schreef het vanmorgen al op mijn Social Media: “if it feels heavy, it’s just a misinterpretation of what’s really going on’. Vindt de voor jou ‘juiste’ interpretatie (lees: geef een betekenis aan dat wat zich aandient die afgestemd is (wat je weet zodra je er één hebt gevonden die licht en expansief en vol potentie voelt)), and your free. And good to go ook. On to your most magical life!

Zó vaak laten we ons brein een loopje met ons nemen. Zoeken we naar een logische (hahahaha, logica… ik was even vergeten dat ik ook dáár een dikke vette antipathie tegen heb) verklaring in het nu waarom we ons voelen zoals we ons voelen (en vinden die natuurlijk ook, hersenen kennen tenslotte het verschil tussen fantasie en werkelijkheid niet, dus ze komen heus wel ergens mee (al was het maar een ander of een omstandigheid die de schuld kan krijgen… verklaren is nu eenmaal hun lust en hun leven)). En leven elk moment over and over again. Maar lieve schat… als je je kat kwijt bent. En je zoekt in Maastricht. Terwijl het beestje in Amsterdam is. Denk je dat je ‘m gaat vinden dan? Nope. Jij dénkt dat je je kat wil vinden. En dat het probleem is dat ‘ie ergens in Maastricht rondhangt. Daar heb je vast ook heeeeele goeie redenen toe: daar is ‘ie voor het laatst gezien. Daar woon je vlakbij. Uit onderzoek blijkt dat in Maastricht de meeste weggelopen katten terug te vinden zijn. Weet ik veel, iets van een heul logische verklaring voor jouw interpretatie. Je boekt dus een weekje een hotelletje en loopt dagelijks ‘poes, poes, poooooeeeees’-roepend over straat (gaat vast een extreem grappig effect hebben, maar niet het effect waar je op gehoopt had). Elke dag meer frustratie creërend. Elke dag meer van hetzelfde (namelijk: je kat kwijt zijn) creërend, denkend dat je bezig bent met iets te veranderen (je kat vinden). Moraal van (dit deel) van het verhaal: zolang je vast blijft houden aan jouw interpretatie van het verleden, ziet de toekomst er hetzelfde uit.

Je weet dat waar je jouw aandacht op richt datgene is wat je krijgt. Je denkt misschien dat jouw focus ligt op wat je wél wil, of wil veranderen, maar vaak is dat evengoed stiekem een focus op wat je eigenlijk niet (meer) wil. Wich brings it back to the energy of the unwanted thing 😉 Wanneer je de dynamiek van ‘leven in het nu’ begrijpt komt de mogelijkheid beschikbaar om alles te herformuleren en jouw toekomst op een héél andere fundering te bouwen. Door (de energie van) het verleden te veranderen. Wil je je financiële problemen out-createn? Ga eens terug naar ál die keren dat je een rekening niet kon betalen, er een incassobrief op de mat viel of een deurwaarder op de stoep stond. Stel je voor hoe je met liefde en dankbaarheid die oorspronkelijke rekening betaalde en hoe je zéker wist dat er ALTIJD genoeg geld is. Voel je je regelmatig ongewenst, niet geliefd en onveilig? Ga eens terug naar die situatie waarin je moeder zei ‘ik had nooit aan kinderen moeten beginnen’, en geef er een interpretatie aan die wél goed voelt (hoe schuldig jouw moeder zich voelde dat ze je niet kon geven wat je nodig had en hoe graag ze had gewild dat ze een perfécte moeder voor je had kunnen zijn, omdat ze meer van jou hield dan van wie dan ook bijvoorbeeld). Wil je de ruzies met je partner nu ein-de-lijk eens stoppen? Ga eens terug naar de eerste ruzie die er in je opkomt, en stel jezelf de vraag “wat heb ik tot nog toe wel móeten geloven om te reageren zoals ik toen reageerde?” (dat kan bijvoorbeeld een misinterpretatie zijn als ‘als hij me niet begrijpt, geeft ‘ie niet genoeg om me’) en stap in jouw fantasie terug in die ruzie met een nieuwe overtuiging (‘we hoeven elkaar niet te begrijpen om intens te kunnen genieten van onze liefde voor elkaar’ of zoiets). Herschrijf het verleden! Maak er een volledig afgestemd scenario van. Zorg dat dat wat zich toen aangediend heeft helemaal klopt, helemaal in lijn is met hoe je je ook had kunnen voelen toen. En hou ogen en oren goed open de komende tijd… want de kans is vrij groot dat jouw kat zomaar uit zichzelf door het kattenluikje binnen komt stappen alsof er niks gebeurt is. En dat nooit meer duidelijk gaat worden waar ‘ie uitgehangen heeft… maar dat niks uitmaakt, want een wonder is altijd welkom. En ze bestaan. Meer dan jij ooit hebt gedacht. Want wie bepaalt of wonderen echt zijn?

Met de groetjes van Reginald,
En liefs van mij,
Jouke.