The way you do one thing, is the way you do everything. Of –beter gezegd (nah ja; voor vandaag dan)-: the way you do internetshopping is the way you do life. Wat? Ja, dat. The way you do internetshopping is the way you do life (en denk niet dat deze boodschap niet over jou gaat als je meer een real-life-(window)-shopper bent ;-)).
Ik ben internet-shop-fan van het eerste uur. Ik bestel nagenoeg álles online. Tegenwoordig vooral omdat dat zo lekker makkelijk en doorgaans snel is (met uitzondering van Ali natuurlijk, want dat ik bij ‘express’ een associatie met een sneltrein heb, blijkt in de praktijk volledig onterecht), maar oorspronkelijk omdat ik geen aangeboren talent heb voor shoppen. Ik heb in de eerste plaats nooit de fun ingezien van urenlang slenteren en thuiskomen met rugpijn (en van alles waar ik achteraf bekeken helemaal niet zo vreselijk happy van werd, of helemaal niks (of iets voor de kinderen… op de een of andere manier áltijd iets voor de kinderen)). In de tweede plaats kon ik –als ik wél een concreet shopdoel had- nooit precíes vinden wat ik zocht, en kwam dus thuis met net-niet-maar-ach-goed-genoeg-aankopen, of wederom met helemaal niks (alleen deze keer naast die rugpijn ook nog eens met een hoop chagrijn). The way I did that thing, was the way I did life at that moment. Ik sloeg namelijk een vrij cruciale stap over (simpelweg omdat ik die toen nog niet kende), en díe stap… díe wil ik vandaag met je delen. Let’s make shopping (and life, for that matter) fun again babes!
“Hoe doe jij dat?”, vroeg één van mijn geliefdes (lees: coachees) mij laatst. Nee, we hadden het geenszins over shoppen, maar ze zette me daarmee wel aan tot het eindelijk daadwerkelijk schrijven van dit al lang in mij aanwezig blog. “Hoe doe jij dat?”, vroeg ze, Waarmee ze doelde op het inzicht dat ze momenteel nog veel zoekt in tijdelijke dingen. In omstandigheden. In dingen uit de weg gaan ook. En dus wilde ze weten of het haalbaar is geluk, plezier, rust, energie en veeeeel liefde ín zichzelf te vinden, lós van alle omstandigheden. Wat daar dan voor nodig is, vroeg ze ook. Én hoe ik dat deed, dus… Hoe ik dat doe? The way I do internetshopping, is the way I do life my dear! En dus gaan we even een uitstapje naar de Wehkamp maken (of whatever which shop you prefer):
Jullie weten (of; zouden in elk geval kúnnen weten) dat ik al een tijdje een nieuwe Jouke aan het verkennen ben. Dat daar een ander kapsel bij bleek te horen (wat een ongoing story op zichzelf is, maar dat terzijde). En dus ook een andere garderobe. En zoals dat gaat met new and/or next levels: daar komen dan ook weer allerlei oude overtuigingen bij kijken (de fuckers. Het zijn net lego-blokjes: je dénkt dat je ze allemaal opgeruimd hebt… je ziet er maandenlang ook nergens meer een liggen… maar uiteindelijk blijkt toch weer: you don’t notice them until you step on them… and damn, does that hurt!). Het proces komt ná de verandering namelijk (ja, denk dáár maar eens over na!), want pas als je een nieuwe vibratie BENT, dient ALLES dat daar niet meer mee matcht zich aan (en alles wat daar wel mee matcht ook trouwens). Voor ik het wist, zag ik mijzelf bijna (nah ja, toegegeven; op sommige momenten zelfs helemaal… maar gelukkig heb ik dat gauw genoeg in de gaten om er ook weer onmiddellijk mee te stoppen) in oude patronen stappen. En the way I did internetshopping, was ineens weer the way I did life a looooooong time ago.
Het werkt namelijk als volgt zodra ik weer eens even vergeet hoe het ook alweer echt werkt: als ik in zijn algemeenheid op zoek ga naar nieuwe kleren (or something else to shop for), dan raak ik uiteindelijk TOTAAL verstrikt (je gaat je ineens afvragen of het dáárom ‘het web’ heet). En ben óf uren (dagen) aan het websurfen geweest zonder resultaat. Of doe allerlei net-niet-maar-ach-goed-genoeg-aankopen. Als ik ‘nieuwe kleren’ zoek, worstel ik mezelf door tientallen ongefilterde pagina’s (ik weet tenslotte niet precies wat ik zoek, dus bekijk voor de zekerheid alles). Ergens along the virtual way komt er een leuke broek oppoppen. En dat wordt mijn uitgangspunt voor het zoeken van een leuk nieuw (en bijpassend) shirt. Niet te vinden natuurlijk, dus na het drie keer aanpassen van de filters (of het wel gevonden hebben van een gaaf shirt, maar dat staat weer niet bij die broek, dus het proces draait zich in omgekeerde volgorde opnieuw af), maak ik de fatale fout dr. Google in te schakelen. En daar wordt het niets beter van: elke nieuwe website die ik tref, heeft namelijk weer ándere nieuwe toffe dingen. Maar daar staat natuurlijk weer niet die oorspronkelijke broek bij. En trouwens ook niet alle schoenen die ik al in mijn kast heb. En deze website heeft geen schoenen, dus dr. Google wordt geraadpleegd voor een tweede consult vandaag (maar goed dat deze dr. geen eigen risico kent). Het zou tof zijn als ik de nog te vinden schoenen ook aan zou kunnen als ik aan het werk ben, maar ja… als ik die broek aan wil als ik ga stappen, moeten ze wel minimaal 10cm hakken hebben. Misschien moet er maar twee paar schoenen komen dan. Ja, twee paar schoenen it is. En natuurlijk een sjaaltje. En oorbellen. En meerdere shirts, want je wil wel een béétje kunnen afwisselen. En ineens bedenk ik dat ik ook niet zoveel jurkjes meer heb voor aankomende zomer. En tja… op deze manier gaat het me dus een bovengemiddeld maandsalaris kosten, en dat vind ik dan weer wat veel voor ‘zomaar wat nieuwe kleren’. Oké, schoenenplan van de baan. We draaien het om. Ik begin bij het begin, maar hou bij het zoeken rekening met de schoenen die ik al in mijn kast heb. Ik ben niet voor één gat te vangen natuurlijk. En al gauw dient zich een nieuwe broek aan die ge-wel-dig zal staan bij zowel een paar van mijn high-heels als mijn casualtjes. Natuurlijk is ‘ie niet meer in mijn maat verkrijgbaar, dus ik meld me aan voor een ‘laat me weten als deze broek weer leverbaar is’-update (of leg gewoon een maatje kleiner in het winkelmandje, moet lukken als ik licht lunch). Drie uur later heb ik nog niks besteld. Ik kan niet kiezen. Ik ben het overzicht kwijt. Dus ik maak lijstjes van wat ik nu allemaal gezien heb, wat bij wat past en wat wat kost. Ik zet alles op wensenlijstjes, want inmiddels ben ik er he-le-maal klaar mee, en morgen is er weer een dag (hopelijk ietsje minder verloren dan deze). Wanneer ik een paar dagen later die wensenlijstjes open, vraag ik me af: hoe in hémelsnaam?!?! HOE is DIT op mijn lijstje terecht gekomen?! Wat overigens een direct voordeel is van internetshoppen: je hoeft niet terug die kolere-stad in om van alles terug te brengen waar je je achteraf van afvraagt waarom je het gekocht hebt, en/of je hoeft je niet een beeeeetje schuldig te voelen elke keer dat je die miskopen in de kast ziet liggen. What happend here?! Easy: mijn enige vraag was; ‘nieuwe kleren’. And that’s what you get. Ask, and you shall recieve. Nieuwe kleren it is madame, en aangezien niemand PRECIES weet waar je naar zocht, brengen we je voor de zekerheid ALLE kleren die we maar kunnen vinden.
Sterker nog: dat wat me gebracht wordt, is gebaseerd op de energie (en bijbehorende verhalen, overtuigingen, gewoontes, etc.) waar ik me op dat moment in bevind. And as you know: what you restist, persist. Wat je aandacht geeft, groeit. Als je doet wat je altijd deed, blijf je krijgen wat je altijd kreeg. Enzo. En ook al dénk je misschien dat jouw focus ligt op wat je wél wil, als je daar niet heel bewust op afstemt (en zorgt dat de verandering plaatsvindt vóór je het proces aangaat!), ben je alsnog bezig met meer van hetzelfde creëren. The way you do life, is the way you do shopping: ga je shoppen omdat je zwaar (of licht, ook best) ontevreden bent over hoe je eruit ziet? Réken maar dat er dingen in je mandje (en later je brievenbus én je kledingkast) terecht komen die je opnieuw confronteren met ál je zelfgewaardeerde gebreken. Dat súpermooie truitje blijkt een veel dunner stofje te zijn dan op het plaatje, en jóu dus net zo hard dik te maken door dat ellendige vetrolletje niet in bedwang te houden. Die sprankelende kleur blijkt jouw melkflessenbenen alleen maar dooschijnender te maken. En die mooie V-hals lijkt ineens alleen maar een pijl richting het door de zwaartekracht veel te laag beginnende startpunt van jouw decolleté. Ben je hypergevoelig (of enigszins, ook goed) voor ‘fitting in’ (en dan bedoel ik dus niet in een maatje kleiner)? Logisch dat je er niet uitkomt en uiteindelijk maar niks bestelt! Want als je onbewust élke optie moet afzetten tegen de potentiele mening van anderen, wordt internetshoppen beduidend minder fun. Laat staan ease. Probeer je vooral om niet ál teveel op te vallen? Gewoon te doen omdat je dan schijnbaar al gek genoeg doet? Terwijl je diep van binnen éigenlijk de meest oustanding alien bent die er op deze aardbol rondloopt? Neuh, dan laat je dat grijzige jasje lekker in de virutele rekken hangen, of draagt het na tóch bestellen niet met heel veel plezier (maar gelukkig valt het toch al niemand op dat je een nieuw jasje hebt, dus je kunt het lekker een beetje negeren). Ben je (net als ik, ergens was dit tenslotte ook een verhandeling over legoblokjes waar ik weer eens pijnlijk hard op ben gaan staan) opgevoed met de boodschap dat ‘goed genoeg’ meer dan goed genoeg is? En dat méér nastreven van álles is, maar in elk geval nót a good thing? En kom je een súpernice zwart truitje tegen? Terwijl er al iets dergelijks in de kast ligt (wat dus nog ‘best wel goed genoeg is’, ongeveer dezelfde pasvorm heeft als die die je nu tegenkwam (hoewel een héél klein beetje uitgelubberd door het al vijf jaar wassen en dragen) en waarvan pas opvalt dat ‘ie een beetje vaal en pluizig is als je ‘m naast een nieuw zwart truitje zou leggen) en deze alleen maar nét wat zachter is, met een ietwat luxere uitstraling en een ieniemienie detail (wat ‘m wel helemaal afmaakt)? Een truitje wat je zéker zou kopen als het maar een tientje kostte (want pot-ver-dik-kie!! Op de een of andere manier maakt je lijf een sprongetje bij het idee dít truitje aan te hebben), maar damn it… het is € 89,95 (exclusief verzendkosten)? Dan laat je het hangen. Want: zonde van het geld. Het is wel goed zo. Je hebt het niet nódig. Wat allemaal oké is als je bereid bent je huidige level in stand te houden natuurlijk. Maar als je zégt dat je de grenzen van wat nu mogelijk líjkt voor jou wil oprekken naar wat je wéét dat mogelijk móet zijn… dán is een andere manier van creëren thé way to go.
Internetshoppen (of je leven creëren, het moge duidelijk zijn dat dat kinda the same thing is zo langzamerhand): als jouw uitgangspunt een laagje poep is, wordt de taart die je erop opbouwt alsnog een smerige. Als de feelings (de energie, de verhalen, de overtuigingen, de gewoontes, etc.) níet congruent zijn met jouw échte zelf, zijn de omstandigheden die zich daarop vestigen alsnog goor. Ja, ze dienen zich soms aan als slagroom. Je blijft zoeken naar een laagje vanilleroom. Maar op de één of andere manier smaakt het nooit zoals je weet dat het zou kunnen smaken. De poep heeft alles wat daarna komt toch een beetje verpest. Dus waar ga jij beginnen met een taart bakken? Bij de kersen, of de cakebodem? Wat is jouw uitgangspunt bij het shoppen? De overtuigingen die je al had, of…
Again: gelukkig heb ik doorgaans gauw genoeg in de gaten wanneer ik mijn oude gewoontes onder een laag stof vandaan tover en er vrolijk mee verder creëer, om er ook weer onmiddellijk mee te stoppen. Ik leeg dus alle wensenlijstjes, sluit dr. Google af (mag ‘ie ook een keertje vakantie?!), ga er even voor zitten en stem me af op mijn energetische prioriteiten (wat? Ja, dat. Komen we zo op terug ;-)). Waar wordt mijn lijf blij van? Van welke stoffen, kleuren, pasvorm, maat? Welke energie wil ik dat kleding mij oplevert? Hoe wil ik me voelen? Welke energie wil ik ZIJN? Welke energie wil ik dat mijn leven IS? En wat past dáárbij? Show me: welke kleding gaat méér van en voor mij creëren dan ik nu kán bedenken? Ik voel hoe ik me voel als ik precíes de juiste kleren (en schoenen natuurlijk, ik ben en blijf een meisje!) aan heb. Ik merk hoe mijn houding dan is. Hoe ik loop. Welke energie ik heb én uitstraal. Wat dat creëert. Ik zorg dat díe Jouke er in het NU volledig IS. En dan –pas dán- ga ik opnieuw het www op. Nee, ik weet nog steeds niet welke kleur de kleding moet zijn. Of het een skinny jeans moet worden, of een legging. Of er glittertjes op moeten zitten (hoewel die kans in mijn geval vrij groot is; mijn hoger zelf blijkt regelmatig een kraai te zijn) of dat ‘ie een gaaf printje moet hebben. Ik weet nog niet of het een volledig nieuwe outfit gaat zijn of één kledingstuk wat allerlei kledingstukken die ik al heb omhoog gaat halen. Ik weet niks, behalve hoe ik me voel. En als ik met díe energie ergens begin (maakt geen barst meer uit waar ook), dan dient het zich aan. Altijd. En zodra het zich aandient, wéét ik het; dít is een match met de energie die ik gekozen heb en die ik mijn prioriteit gemaakt heb! Het maakt niet meer uit wat er exact verschijnt, hoe het verschijnt en wanneer het verschijnt: ik wéét waar ik op afgestemd heb, en dus neem ik elk teken dat zich aandient (een lichamelijke sensatie, een innerlijk weten, whatever) serieus. Ik vertrouw op hoe het Universum werkt. Ik vertrouw mij. Het proces komt na de verandering. Feelings trekken circumstances aan, niet andersom. And thát’s the way I do life!!
En dus: wat is jouw vertrekpunt om jouw leven te creëren? Waar haal jij jouw geluk, plezier, rust, energie en veeeeel liefde uit? Of de energieën die jíj prioriteit zou willen maken natuurlijk? De toplaag? Of de fundering? The way I do internetshopping, is the way I create life, lieve geliefde. “Het” zoeken in tijdelijke dingen. In omstandigheden. In dingen uit de weg gaan ook: het is als je leven leven als een snuffelend hondje. Oh dit! Oh dat! Weer wat nieuws. Weer wat anders. Ook leuk. Ook geinig. Word ik ook blij van. Hé, wat is dat? Maar als ik dat kies, dan wil ik dat ook. Oh, maar als dat erbij hoort, dan past dat niet meer zo bij ding nummer één, dus dan moet ik hier ook nog iets bijpassends bij. Hé, een kip. On to the next interesting thing. Omdat je niet bewust afgestemd bent op wat je precies wil dat het je gaat opleveren. Omdat je prioriteit ligt bij so called vervelende dingen uit de weg gaan. Omdat… whatever. Een snuffelend hondje. Wat óveral plasjes ruikt. En konijntjes. En paardenmest (yesssss, rolleeeeeeeeen!!). En na te jagen poezen. Tot het baasje roept en je vrolijk terug huppelt. Mwah, totdat er in de verte een ander hondje opduikt waarmee gespeeld móet worden dan. Om vervolgens onderweg opgehouden te worden door een boterhamkorstje waar een hapje van geproefd moet worden. Get my point? Je dartelt van dingetje naar dingetje. Van webpagina naar webpagina. Van wensenlijstje naar wensenlijstje. Van het een naar het andere. Naar het volgende. Pas als het zich aandient, hang je er een label aan (leuk of niet leuk… en alle varianten die daarop te verzinnen zijn). And nothing ever changes. Want álles wat zich aandient is meer van hetzelfde. Gebaseerd op dat wat je al weet en bent. Er lijkt geen rode draad te zijn, omdat er geen rode draad is. Omdat jij geen rode draad gekozen hebt. Je hebt namelijk een cruciale eerste stap overgeslagen: to get your priorities straight!
Snuffelende hondjes (of windowshoppers, for that matter) verwarren ‘mogelijkheden verkennen’ met ‘creëren’. Ja, het líjkt verdomd veel op elkaar (reactie en creatie hebben vást niet voor niets dezelfde letters ;-)), maar de uitkomst is totaal anders. ‘Reageren’ is random stuff laten verschijnen en daar dan iets van vinden. En er iets mee doen (of niet). ‘Creëren’ is éérst kiezen en dán manifesteren. Het is EERST prioriteiten stellen en dán de matches de revue laten passeren en dán kiezen wat het meest congruent is met jouw prioriteit. Anders wordt het van alles een beetje en dus net niks. Volle wensenlijstjes, lege winkelmandjes (of kledingkasten vol met poeptaart). Dan zit je uiteindelijk met een shirtje wat nergens bij past. En wat eigenlijk ook helemaal niet zo lekker zit. Maar ach, ’t is goed genoeg… Allemaal reactie. Maar als we de c een paar plekjes naar voren opschuiven, wordt de volgorde (let op: zó doe ik het ;-)) ineens:
1. Je kiest welke energetische (!!) prioriteit je kiest. Alles begint met een verlangen. Een energie. Een gewaarzijn. Een keuze. Een prioriteit. Onbewust (en dan ga je reageren) of bewust (en da’s creëren). Kies bewust welke energie je als dominante energie in je leven wil. Welke energie je wil dat je leven IS. Om eerlijk te zijn –kleine toevoeging- kies ik er meestal een stuk of drie om mee te spelen. Meer kan ik niet onthouden namelijk. En minder vind ik saai. Maar dat terzijde. Kies! En dan echt. “Het zou best leuk als er ooit een soort van dit-en-dat zou kunnen verschijnen” is niet kiezen.
2. Je zorgt dat je die energie nu al gaat ZIJN. Alles is er namelijk al. Je hoeft er niets voor te doen. Je hoeft er alleen maar voor te kiezen. Je gaat afstemmen op de energie die je eist te zijn. Afstemmen doe ik door me dingen af te vragen als “hoe vóel ik me als…”. Wat zou ik kiezen als… Welke overtuigingen zou ik dan moeten hebben. Welke overtuigingen heb ik dan laten gaan. Hoe ziet het eruit, hoe ruikt het, hoe smaakt het, hoe klinkt het, hoe voelt het. Wat zou de Jouke doen die… En hoe meer je je dáár op afstemt, hoe meer het gevoel zich al aandient. En eigenlijk ben je er dan al. Want wees eerlijk: als je moet kiezen tussen je klote voelen in een geweldige situatie (een ongelukkige miljonair zijn bijvoorbeeld) of je geweldig voelen in een klote-situatie (een straalverliefde arme sloeber zijn), wat kies je dan?
Heb je in de gaten hoe ‘feelings over circumstances’ werkt? Je DENKT misschien (mensen, zouden we daar nu niet eens mee ophouden… dat denken?!) dat het de omstandigheden zijn die je een bepaald gevoel gaan brengen, maar het is precíes andersom! Als the feelings er al zijn, doen de omstandigheden er niet meer toe. Als de feelings er zijn, interpreteer je de omstandigheden anders. En interpreteer je overigens zélfs feelings anders (dan heb je bijvoorbeeld ineens ein-de-lijk in de gaten dat ‘angst’ fysiologisch heeeeel dicht bij ‘excitement’ ligt)! En de gave bonus? Als those feelings er eenmaal zijn, trekken ze omstandigheden aan die een match zijn met de prioriteit die je gesteld hebt en die je al bent gaan leven. Of beter gezegd: dan laten ze je zien wat er al lang was. We denken (moet ik in herhaling vallen nu?!) dat omstandigheden ons aanzetten tot een bepaald gevoel, en zoeken dus een gevoel in omstandigheden. Maar wat nou… als het precies andersom werkt? Als omstandigheden een GEVOLG zijn van onze vibratie, in plaats van de OORZAAK? “Dingen” die je waar kunt nemen (vorm, vastheid, spullen, omstandigheden) zijn slechts waargenomen vibratie. Jij zegt: pas als ik het kan zien, kan ik het voelen? Als ik het niet kan waarnemen, dan is het er niet en kan ik het niet voelen? Ik zeg: pas als je het kunt voelen, kun je het gaan waarnemen. Het proces komt NA de verandering! En dus zou je focus op de verandering moeten liggen, en niet op het proces (danwel de omstandigheden). En al helemaaaaal niet op de uitkomst. Die doet er namelijk al lang niks meer toe, als jij je al voelt zoals je je kiest te voelen, onafhankelijk van de omstandigheden.
3. Je stelt vragen. Vragen als ‘wat is vandaag een match met mijn energetische prioriteiten?‘. En voor de duidelijkheid: ik bedoel met prioriteiten dus expliciet NIET omstandigheden-dingen. Ik bedoel NIET geld, familie, een schoon huis, het vinden van een baan, of welke omstandigheid dan ook. Ik bedoel de energie die je wil dat jouw leven IS. En dat kan van alles zijn. Vertrouw erop dat dat waar jij naar verlangt precies is wat al naar jou verlangde. Dat álles oké is, als het maar afgestemd is. Als het maar klopt voor jou. En dat weet je door je oordeelloos gewaar te zijn van ingevingen, tekenen, dingen die ruimtelijk, expansief, licht en potentievol voelen. Die je in instant jippie-mood brengen (nah ja, een milliseconde dan… daarna dienen alle oude verhalen zich alweer aan). De energie van luxe. Van plezier. Van leiderschap. Van avontuur. Anything goes! Als je namelijk afstemt op jouw energetische prioriteiten, maakt het niets meer uit HOE dat zich aandient. De energie van joy kan zich bijvoorbeeld net zo makkelijk aandienen in de vorm van een nieuw persoon in je leven, als via een comedy waar je toevallig invalt, als door een klapband waar je ineens de grap van inziet als via een geweldig mooi jurkje. Zolang jij maar vér weg blijft van allerlei oude conclusies (‘ik haaaaaat comedy’) en je af blíjft stemmen op jóuw prioriteit, zit je geramd. Je stemt je erop af, en dus herken je het zodra het zich aandient. Tenminste… als je de volgende stap niet overslaat. Want voor nog meer duidelijkheid: de bedoeling van een vraag als deze is NIET zelf de antwoorden bedenken… de bedoeling het zichzelf aan laten dienen.
5. (want het cijfer dat hier eigenlijk had moeten staan is stuk op mijn toetsenbord). Vertrouw!! Je WEET waar je op afgestemd hebt. En dus WEET je dat ALLES dat zich daarna aandient óf een directe match is met jouw prioriteiten. Óf een obstakel wat die match nog in de weg staat, die zich laat zien zodat jij ‘m kunt veranderen… zodat je opnieuw de match met jouw prioriteit kunt gaan ervaren. Laat komen wat er komt, trap niet in de valkuil van het ‘hoe en wat’ uitdenken (haha, not gonna say it again… beloofd ;-)). Dus áls je gaat internetshoppen vanuit de energetische prioriteit ‘stylish sophisticated sexyness’, ga dan niet zélf invullen welke stof en print en prijs en shop en model dat moet zijn… maar duik in de mogelijkheden die zich dán aandienen, en blijf voelen of het een match is. You will just know when it gets there. Net als bij lego-blokjes. Vertrouw… en geef je over. Geef je over aan de zorgzame handen van het Universum. It has ALWAYS got your back!! Je krijgt ALTIJD precíes waar je op afgestemd bent, trust me. Maak ruimte. Geef je over aan de chaos. Chaos is geweldig (althans, nadat je een prioriteit gekozen hebt… tot die tijd is chaos slechts random stuff that will get you nowhere). Zolang er chaos is, is er geen ruimte voor conclusies die de creatie die je in werking hebt gezet weer stoppen.
Een heel lang (ja, zelfs voor mijn doen) verhaal kort: is het haalbaar? Onafhankelijk van omstandigheden leven in de energie waar je naar verlangt? Ja!! Net als een broek thuisbezorgd krijgen die zodra je ‘m aantrekt je leven permanent een stukje mooier gemaakt heeft trouwens. Dat weet ik, want ik heb ‘m aan. En dan ga ik nu de deur even open doen. Want –geen woord van gelogen!!- as we speak wordt er aangeklopt (omdat mijn bel het niet doet, maar mijn hond gelukkig wel), en dus kan ik mijn van de week bestelde boek in ontvangst nemen. Een boek dat míjn grenzen van wat ik tot nog toe voor mogelijk heb geacht mijlenver gaat oprekken. ‘Cause now I’m done internetshopping, I can go on creating my life. Welke energetische bestellingen ga jij doen vandaag?
Liefs,
Jouke.
PS. over shoppen gesproken!! Geheel tegen mijn huidige gewoontes in, plaats ik er a la google éven een advertentie in waar je níet naar op zoek was, maar die je zodra je ‘m ziet wellicht tóch ineens herkent als een match met jouw gekozen energetische prioriteiten:
Tot 1 mei hanteer ik voor mijn maandabonnement coaching de oude prijs, daarna gaat ‘ie (vermoedelijk fors) omhoog. Geen verkooptruc, just telling it like it is. Kun jij wel wat ondersteuning gebruiken (en stel je je bij ‘ondersteuning’ een platte kick in the ass voor) bij het stellen van jouw prioriteiten en feelings boven circumstances plaatsen? En voel je ook al een tijdje –of just now- dat ik een match ben met díe prioriteit? Uhm… than you know what to do 😉
Maak ik meteen even van deze zelf-gecreërde gelegenheid gebruik om aan te kondigen dat je ergens aankomende zomer de (offline!) “Tetris Taught me Training (if you try to fit in, you fall out)” mag verwachten. Voor iedereen die de leugen van fitting in nu eindelijk wel eens achter zich wil laten, het geneuzel zat is en gewoon (ja, dát is gewoon!) een beetje (lees: buitenaards veel) lol wil hebben. Being you. Living your life. Playing your game. By your rules. On to a new personal highscore. Nee, verder heb ik nog níks aan concrete informatie voor je. Ik vertel het je alleen nu, omdat nu het moment is waarop je nog invloed kunt uitoefenen op de inhoud, de duur, de data, etc. Heb je nu al interesse? Dan is het dus verdomd handig even contact met me te zoeken! Verplicht je tot niets, geeft je wel de gelegenheid de training samen met mij op jou af te stemmen. Hoe cool is dat?